Irena Sendler urodziła się w Otwocku 15 lutego 1910 roku. Jej ojciec Stanisław Krzyżanowski był lekarzem. W swoim środowisku był znany z tego, że pomagał wielu ubogim żydom. Mała Irenka miała okazję zobaczyć w domu rodzinnym jak wygląda postawa ofiarnej i czynnej pomocy bliźniemu. W latach międzywojennych Irena mieszkała w Tarczynie. Przed wojną zdołała ukończyć polonistykę. W czasie wojny pracowała dla miejskiego ośrodka pomocy społecznej. Jako pracownik ośrodka pomocy społecznej miała przepustkę do getta. Irena nosiła w gettcie Gwiazdę Dawida jako znak solidarności z Żydami Współpracowała z polską organizacją pomocową działającą pod niemieckim nadzorem i zorganizowała przemycanie dzieci żydowskich z getta, umieszczając je w przybranych rodzinach, domach dziecka i u sióstr katolickich w Warszawie, Turkowicach i Chotomowie. Za kierowanie referatem dziecięcym Rady Pomocy Żydom została aresztowana przez gestapo. Torturowano ją na Pawiaku i skazano na śmierć. Uniknęła jednak rozstrzelania dzięki udanej akcji działaczy podziemia. W ukryciu pracowała dalej nad ocaleniem żydowskich dzieci – uratowała ok. 2500 dzieci. Po 1945 roku pracowała w wydziale opieki miasta stołecznego Warszawy. Współtworzyła domy dziecka i domy starców oraz dzienne pogotowia dla dzieci. Opiekowała się kobietami z marginesu społecznego.
1965 roku Instytut Yad Vashem w Jerozolimie przyznał Irenie Sendler tytuł Sprawiedliwej Wśród Narodów Świata, a w 1991 roku otrzymała honorowe obywatelstwo Izraela. Bardzo cennych informacji o tamtych wydarzeniach dostarczyła nam sama Irena Sendler. W 2006 roku napisała list do uczennic amerykańskiej szkoły, które zainspirowane przez swojego nauczyciela chciały upamiętnić wydarzenia wojenne w sztuce teatralnej.                                                                

W tym niezwykłym liście czytamy:
"Wyprowadzałyśmy dzieci ja i moje łączniczki czterema drogami.
Sposób pierwszy: samochód ciężarowy jeździł do getta z rozmaitymi środkami czystości. Szoferem był pan Antoni Dąbrowski, też razem ze mną pracujący w konspiracji. W uprzednio umówionym miejscu w getcie zabierał dziecko oraz mnie lub jedną z moich łączniczek. Dziecko trzeba było bardzo dobrze ukryć w tym samochodzie, w jakimś dużym pudle po środkach czystości lub - niestety - w worku. To nieszczęsne dziecko, odebrane często siłą od Rodziców, Dziadków, było tak przerażone, że rozpaczliwie krzyczało. Nikt nigdy nie opisał, co wtedy się działo w serduszku takiego dziecka: przecież trzeba było przejechać przez bramę, chronioną zawsze przez straż niemiecką, która w każdej chwili mogła to usłyszeć. I kiedyś pan Dąbrowski odezwał się do mnie: - "Jolanta", nie będę dalej prowadzić z wami tej niebezpiecznej akcji, bo kiedyś straż usłyszy te krzyki i Niemcy nas wszystkich rozstrzelają. Prosiłam go usilnie, aby coś wymyślił i nie odmawiał dalszej współpracy. Po kilku dniach z miną ogromnie zadowoloną oświadczył: - Wymyśliłem coś dobrego. Będę zabierał do samochodu bardzo złego psa. Przy wjeździe do bramy mocno nadepnę psu na łapy, a wtedy wycie psa zagłuszy krzyk dziecka."
Przedstawienie oparte na faktach z życiorysu Ireny Sendler wystawiono ponad 200 razy w Stanach Zjednoczonych i Polsce. Zdobyło ono rozgłos w mediach amerykańskich, doprowadzając do powstania fundacji "Life in a Jar" promującej bohaterską postawę Ireny Sendler. W 2006 roku stowarzyszenie Dzieci Holocaustu wspólnie z fundacją "Life in a Jar" przy udziale Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP powołało do życia nagrodę im. Ireny Sendlerowej "Za naprawianie świata". W 2003 roku Irenę Sendlerową odznaczono Orderem Orła Białego. W 2006 została nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla. Jej kandydaturę wysunął Norman Conrad w porozumieniu z prezydentem Lechem Kaczyńskim i premierem Izraela Ehudem Olmertem.W kwietniu 2007 została odznaczona Orderem Uśmiechu. Ostatnie lata życia Irena Sendlerowa spędziła w domu oo. Bonifratrów w Warszawie. Zmarła 12 maja 2008  roku o godz. 8:40 w szpitalu przy ul. Płockiej w Warszawie. Z wielkimi honorami została pochowana na cmentarzu Powązkowskim 15 maja 2008 roku.

 Pamięć o takich postaciach drugiej wojny światowej jak Irena Sendlerowa powinna na zawsze ostrzegać świat, że to ludzie ludziom zgotowali ten los.

Kazimierz Dolny